ប្រវត្តិថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់
ថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់
ឬយុវវ័យមួយចំនួនហៅថាថ្ងៃបុណ្យសង្សារ
ជាថ្ងៃដែលធ្វើឡើងដើម្បីរំលឹកដល់សេចក្តីស្រលាញ់។ បច្ចុប្បន្ននេះប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសនៅក្នុងស្រទាប់យុវវ័យ មានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង
ទៅលើពីធីបុណ្យនេះ។ ពិធីនេះ ត្រូវបានគេប្រារព្ឋឡើងនៅក្នុងថ្ងៃទី ១៤
ខែកុម្ភះរៀងរាល់ឆ្នាំ។វាមិនមែនគ្រាន់តែជាថ្ងៃសំរាប់តែយុវវ័យនោះទេ
ប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់វ័យក៏អាចចូលរួមបង្ហាញសេចក្តីស្រលាញ់របស់គេ ផងដែរ។
បុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់មានដើមកំណើតពីប្រទេសរ៉ូម៉ាំង
ហើយមានការពិណនាផ្សេងៗគ្នា ចំពោះប្រវត្តិនៃបុណ្យនេះ។
ខាងក្រោមនេះជាប្រវត្តិខ្លះៗទាក់ទងនឹងការប្រារព្ឋពិធីបុណ្យសង្សារ៖
Saint Valentine ជាឈ្មោះបុព្វជិកដែលមានកំណើតនៅក្នុងប្រទេសរ៉ូម
នៅក្នុងរាជកាលអធិរាជClaudius II។
នៅក្នុងប្រវត្តិជនជាតិរ៉ូម៉ាំង ថ្ងៃទី១៤កុម្ភះ
គឺជាថ្ងៃឈប់សំរាកសំរាប់គោរពដល់ព្រះមហាក្សត្រត្រិយានីរបស់ប្រទេស នេះ។
ប្រជាជនរ៉ូមម៉ាំង បានចាត់ទុកព្រះរាជានីថា ជាព្រះជាម្ចាស់តំណាំង
អោយនារីទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសនិងជាព្រះជាម្ចាស់នៃអាពាពិពាហ៏
ដ៏ស្រស់បំព្រងមួយ។ ពីធីនេះត្រូវបានគេធ្វើភ្ជាប់ជាមួយបុណ្យ Lupercalia ជាបុណ្យធ្វើឡើងសំរាប់បណ្តេញឆ្កែចចកដែលតែងតែមកបំផ្លាញដំណាំនៅតាម
ឈូងសមុទ្រ និងជាពីធិមួយដែលប្រជាជនធ្វើឡើងសំរាប់សុំអោយដំណាំរបស់គេកាន់តែទទួលបានផលច្រើនជាងឆ្នាំចាស់។សម័យកាលនោះ ការរស់នៅរបស់កំលោះ និង នារីក្រមុំ
ត្រូវបានគេចែកអោយនៅដាច់ពីគ្នានិងតឹងរឹងបំផុត។ ប៉ុន្តែក្នុងថ្ងៃបុណ្យ Lupercalia កំលោះនិងក្រមុំត្រូវបានគេអនុញ្ញាតិអោយជួបគ្នា។
ស្រីក្រមុំជនជាតិរ៉ូម៉ាំងទាំងអស់ត្រូវសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេដាក់
ក្នុងដប និងបណ្តែតតាមទឹក ហើយកំលោះៗជាអ្នកចាំទទួលដបទាំងនោះ។
អ្នកដែលទទួលបានដបទាំងនោះនឹងត្រូវគូររួបនារីដែលមានឈ្មោះក្នុងដប។
ជាទូទៅពួកគេបានក្លាយជាគូរស្នេហ៍នឹងគ្នាហើយអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
ជាមួយគ្នាបាន។នៅក្នុងសម័យកាលរជ្ជកាលអធិរាជ claudius II ដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាសម័យបង្ហូរឈាម។
ដោយសារមានការលំបាកក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលអោយប្រជាជន
ពិសេសយុវជនចូលរួមធ្វើជាកងទ័ព ព្រះរាជារូបនេះយល់ឃើញថាមូលហេតុដែលធ្វើអោយបុរសៗមិនព្រមធ្វើជាកងទ័ព
ពីព្រោះតែពួកគេមិនចង់ចាកចេញពីគ្រួសារ និងមនុស្សដែលគេស្រលាញ់។ខណៈពេលនោះព្រះរាជាបានហាមឃាត់មិនអោយមានការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍និង
ការភ្ជាប់ពាក្យរវាងកំលោះ និងក្រមុំជនជាតិរ៉ូម៉ាំងទាំងនោះ។
ប្រជាជនមួយចំនួនធំមិនគាំទ្រចំពោះច្បាប់ដែលអធិរាជរូបនេះបានកំណត់ ឡើយ។
ដោយសារតែដូចនេះហើយទើបលោកValentineបានលួចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍អោយគូរសង្សារមួយចំនួនដោយសំងាត់។
មិនយូរប៉ុន្មានសកម្មភាពនេះត្រូវបានគេដឹង។ ស្តេចCludius បានចេញបទបញ្ជាអោយប្រហារជីវិតលោកValentineដោយកាត់យករបះដូងរបស់គាត់នាថ្ងៃទី១៤ខែកុម្ភះឆ្នាំ២៧០
ដោយចោទពីបទគាំទ្រសាសនាគ្រឹស្តប្រឆាំងនឹងវប្បធម’របស់ប្រទេស។
ក្នុងអំឡុងពេល ឃុំឃាំង លោកValentineបានលួចស្រលាញ់កូនស្រីអ្នកយាមគុកម្នាក់
ដែលតែងតែមកសួរសុខទុក្ខលោកនៅក្នុងមន្ទីឃុំឃាំង។ មុនពេលកាត់ទោសប្រហារជិវិត
លោកValentineបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ផ្ញើទៅនារីដែលគាត់
ស្រលាញ់។ ចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់គាត់បានសរសេរថាFrom Your Valentine ពាក្យនេះត្រូវបានគេប្រើប្រាស់រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
បន្ទាប់ពិថ្ងៃដែលលោកValentineត្រូវបានគេប្រហាជីវិតពិធី
បុណ្យ Lupercaliaក៏បានមកដល់។
ក្នុងពិធីនោះ
មនុស្សដែលមិនជឿសាសនាគ្រឹស្គមួយចំនួនធំបានចូលរួម។
ដោយចង់អោយប្រជាជនរ៉ូម៉ាំងមានជំនឿលើសាសនាគ្រឹស្គកាន់តែខ្លាំងនោះ
អភិបាលរបស់វិហារសាសនាគ្រឹស្ត បានដាក់បញ្ចូលឈ្មោះលោកValentinesក្នុងដបបណ្តែតតាមទឹក
ជាមួយនឹងឈ្មោះរបស់ស្រីក្រមុំជាច្រើនទៀត។ ឈ្មោះលោកValentines
ត្រូវបានគេប្រទេះឃើញនៅក្នុងពិធីនោះចាប់តាំងពីពេលនោះមក
ហើយអភិបាលគ្រប់គ្រងពិធីបុណ្យនេះ ក៏សំរេចចិត្តប្តូរឈ្មោះបុណ្យ
ឡុផរេចាលិាទៅជាបុណ្យ Saint Valentine's Day ហើយ ធ្វើឡើងនៅក្នុងថ្ងៃទី១៤ ដើម្បីធ្វើការរំលឹកដល់លោកValentineដែលបានរៀបចំអាពាហ៏ពិពាហ៏ដល់គូស្នេហ៏ដែលស្រលាញ់គ្នា។
ជាមួយគេនេះផងដែរ ការប្តូរឈ្មោះបុណ្យនេះក៏ជាការបង្ហាញថា
ការជ្រើសរើសស្រីក្រមុំអោយដល់កំលោះជនជាតិរ៉ូម៉ាំងធ្វើឡើងដោយលោក Valentine ដែលជាព្រះនៃសេចក្តីស្រលាញ់។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក ១៤កុម្ភះត្រូវបានគេប្រារព្វឡើងជាថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់
ឬមិត្តយុវវ័យមួយចំនួន ហៅថា ថ្ងៃបុណ្យសង្សារ។
អ្នកស្រឡាញ់ប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរមួយចំនួនបានរៀបចំបង្វែរ
អត្ថន័យរបស់ថ្ងៃ១៤ កុម្ភៈ ទៅជាថ្ងៃនៃសេចក្តីដឹងគុណចំពោះអ្នកមានគុណរបស់ខ្លួនទៅវិញ
នៅគ្រាដែលការរៀបចំបុណ្យសង្សារកំពុងតែវាយលុកយ៉ាងសម្បើមនៅក្នុង
ស្រទាប់យុវវ័យខ្មែរមួយចំនួននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
សាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ
លោក សំបូរ ម៉ាណ្ណារ៉ា អនុបណ្ឌិតផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត មានប្រសាសន៍ថា
លោកកំពុងតែមានការព្រួយបារម្ភចំពោះឥទ្ធិពលបរទេសមួយចំនួនដែល
យុវវ័យខ្មែរបានទទួលយកដោយមិនដឹងពីអត្ថន័យរបស់ពិធីនោះឲ្យបាន
ច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ។ ដោយហេតុនេះហើយទើបលោកចង់បង្វែរទិវា Valentine’s
Day ដែលយុវជនខ្មែរមួយចំនួនទទួលយកដោយច្រឡំថាជាថ្ងៃបុណ្យសង្សារនោះ
ទៅជាទិវានៃសេចក្តីកត្តញ្ញូ គឺសេចក្តីដឹងគុណចំពោះឪពុក ម្តាយ លោកគ្រូ
អ្នកគ្រូ និងអ្នកមានគុណរបស់ខ្លួនទៅវិញ។
លោក សំបូរ ម៉ាណ្ណារ៉ា
បានបញ្ជាក់ថា ៖ «យើងចង់បង្ហាញអំពីការយក
ចិត្តទុកដាក់របស់ប្អូនដែលជាយុវជនវ័យក្មេងហ្នឹងឲ្យបាញ់ឆ្ពោះ
មករកការរក្សានូវទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីខ្មែរឡើងវិញ។
ចំណុចគឺថាបង្កើតបាននូវសីលធម៌នៅក្នុងគ្រួសារ
គឺកូនទាំងអស់ត្រូវតែដឹងគុណឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លួននៅក្នុងកាលៈទេសៈ
ដ៏កម្រណាក៏ដោយ គឺកូនត្រូវតែខំប្រឹងដើម្បីសម្ដែងនូវកត្តញ្ញូរបស់ខ្លួននេះ។
អ៊ីចឹងថ្ងៃទី១៤នេះ
វាស្របនឹងថ្ងៃដែលអ្នកទាំងឡាយយល់ច្រឡំថាជាបុណ្យនៃសង្សារ
អ៊ីចឹងប្អូនៗយុវជនមួយចំនួនហាក់បីដូចជាខ្វះការពិចារណាត្រង់ចំណុច នេះ
ពីព្រោះគោលដៅសំខាន់បំផុតគឺជាបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់
អ៊ីចឹងបានយើងផ្ដល់តម្លៃទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់
ទៅលើមាតាបិតានោះគឺជាការត្រឹមត្រូវសម្រាប់ប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់
ខ្មែរយើង»។
ទិវា Valentine’s
Day ទើបតែកើតមាននៅក្នុងសង្គមខ្មែរក្នុងរយៈពេលប្រហែលពីរបីឆ្នាំចុង
ក្រោយនេះប៉ុណ្ណោះ។
ទិវានេះត្រូវយុវវ័យខ្មែរមួយចំនួនដែលទទួលយកដោយស្រពេចស្រពិល
មិនដឹងអត្ថន័យច្បាស់លាស់នោះ យល់ថាជាថ្ងៃបុណ្យសង្សារទៅវិញ។
ការមិនយល់ច្បាស់នេះបានធ្វើឲ្យអ្នកស្រាវជ្រាវមួយចំនួនដែល
ធ្លាប់បានទៅសិក្សានៅប្រទេសជឿនលឿនមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង។
សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត
ស្ថាបត្យកម្ម បណ្ឌិត សូ សុគន្ធារី មានប្រសាសន៍ថា ៖ «ខ្ញុំ មើលទៅឃើញថា
យុវវ័យនៅស្រុកខ្មែរយើងទៅជាគេហៅថា ថ្ងៃបុណ្យសង្សារ។
ខ្ញុំដូចជាភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន នៅពេលដែលខ្ញុំឮពាក្យអ៊ីចឹង
ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះថា សម្រាប់ខ្ញុំដែលទៅរៀននៅស្រុកជប៉ុនប្រហែលជា
៨ឆ្នាំជាង ខ្ញុំឃើញថា
ថ្ងៃនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ហ្នឹងគឺមិនចំពោះតែយុវវ័យរវាងភេទប្រុសនិង
ស្រីទេ ជាទូទៅ ក្នុងគ្រួសារ មិត្តភ័ក្តិ អ្នកជិតខាង»។
សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត
លោក សំបូរ ម៉ាណ្ណារ៉ា ចង់ឲ្យមានការកែប្រែទិវា Valentine’s Day នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទៅជាទិវាកត្តញ្ញូ
គឺសេចក្តីដឹងគុណចំពោះអ្នកមានគុណរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ លោក សំបូរ ម៉ាណ្ណារ៉ា
ចង់ឲ្យទិវាកត្តញ្ញូនេះមាននៅក្នុងប្រក្រតិទិនប្រចាំឆ្នាំរបស់
ខ្មែរចាប់ពីពេលនេះតទៅផងដែរ៕
កុំសប្បាយខ្លាំងពេកនៅថ្ងៃនឹង(Valentine’s Day) ប្រយ័ន្នភ្លេចខ្លួនជាខ្មែរទៅ?
ReplyDelete