បុណ្យនៃក្ដីស្រលាញ់១៤ កុម្ភៈ ដែលហៅ
ម្យ៉ាងទៀតថា
ថ្ងៃបុណ្យសង្សារហាក់ដូចជាមានប្រជាប្រិយភាពកាន់តែច្រើនឡើង
ក្នុងស្រទាប់យុវវ័យ ឬមនុស្សវ័យក្មេង ។
ពិតណាស់ការចេះស្រលាញ់រាប់អានគ្នាទៅវិញទៅមក
គឺជាប្រការល្អមួយក្នុងសង្គមជាជាងការស្អប់ខ្ពើមគ្នាដូចជាការ
ស្រលាញ់រវាងម្ដាយ ឪពុក និងកូនប្រុសស្រី បងប្អូនស្រលាញ់គ្នា
មិត្ដភក្ដិស្រលាញ់គ្នា គ្រួសារ
មួយទៅគ្រួសារមួយក៏ចេះស្រលាញ់ដែលប្រការនេះមិនថាពូជសាសន៍ណាទេ
គឺចង់បានបែបនេះ ព្រោះវាបង្កើតនូវសន្ដិភាព និងសាមគ្គីភាព ។
ប៉ុន្ដែការកំឡាយពីខ្លឹមសារបុណ្យនេះទៅ
ជាថ្ងៃបុណ្យសង្សារមិនមានន័យគ្រប់គ្រាន់ នោះទេ
ហើយពិតណាស់វាបានប្រាសចាកពីទំនៀមទំលាប់ខ្មែរដែលបានចាត់ទុកថា
ម្ដាយទុកឪពុកដាក់ ។ ការយល់បែបនេះយុវវ័យមួួយចំនួនពិតជាចោទថា
ជាគំនិតអភិរក្សចាស់គំរិល ឬជាតម្រានំមិនធំជាងនាឡិ
និងហួសសម័យសំរាប់បច្ចុប្បន្ន ។ ទោះបីជាបែបណាមិត្ដភក្ដិ
គឺសំខាន់ណាស់មិនថាស្រី ឬប្រុសទេ
ហើយនិយមន័យនៃការស្រលាញ់មានភាពទូលំទូលាយណាស់មិនមែនត្រឹមតែ
ជាស្នេហារវាងបុរស នារីនោះទេ ។
អ្វីដែលចង់ឱ្យគ្រប់គ្នាលើកស្ទួយតំលៃនៃថ្ងៃបុណ្យនៃក្ដីស្រលាញ់
គឺត្រូវតែយល់ន័យ
និងប្រវត្ដិនៃការធ្វើពិធីបុណ្យនេះដែលនៅលើពិភពលោកតែងប្រារឰធ្វើ
នៅថ្ងៃ១៤ កុម្ភៈ
ដែលក្នុងនោះនៅកម្ពុជាក៏បានទទួលយកពិធីបុណ្យនេះរួច ទៅហើយដែរ
ពិសេសគឺស្រទាប់យុវវ័យ ។
ខាងក្រោមនេះគឺជាអត្ថន័យថ្ងៃបុណ្យនៃក្ដីស្រលាញ់ដែលបានស្រាវជ្រាវ
ដោយលោកឌិត សុធី ។
នៅថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ រៀងរាល់ឆ្នាំនៅបស្ចិម
ប្រទេស ជាពិសេសបណ្ដាប្រទេស ឬប្រជាជន
មានជំនឿលើគ្រឹស្ដសាសនាតែងតែឈប់សំរាកដើម្បីប្រារឰពិធីបុណ្យនៃ
ក្ដីស្រលាញ់ដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា Valentine’s Day ។
ឱ្យតែមកដល់ថ្ងៃនេះ
មនុស្សដែលមានដៃគូស្នេហាតែងតែបញ្ជាក់ពីមនោសញ្ចេតនានឹងគ្នាទៅ
វិញទៅមក ហើយមនុស្សម្នាទាំងឡាយផ្សេងទៀតបានផ្ញើលិខិតវ៉ាឡេទីន
(សេចក្ដីស្រលាញ់)ទៅឱ្យមនុស្សដែលខ្លួនចង់ប្រគល់ឱ្យ
ឬក៏ផ្ដល់ស្ករគ្រាប់ដ៏មានរសជាតិទៅឱ្យមនុស្សជាទីស្រលាញ់
របស់ខ្លួន ។
ជាទូទៅថ្ងៃនេះមានអត្ថន័យណាស់ក្នុងការជូនផ្កាទៅឱ្យនរណាម្នាក់ ។
ដូច្នេះវាជាពិធីបុណ្យប្រពៃណីដ៏សំខាន់របស់ពួកអឺរ៉ុប និងប្រទេស
ឬប្រជាជនគោរពគ្រឹស្ដសាសនា ។ សព្វថ្ងៃនេះសូម្បីតែប្រទេសកម្ពុជា
ពិធីបុណ្យនេះហាក់ដូចជាមានប្រជាប្រិយភាពណាស់នៅក្នុងចំណោមស្រទាប់
យុវវ័យនៅតាមទីក្រុង ។
តើលោកអ្នកបានដឹងអ្វីខ្លះទាក់ទងទៅនឹងពិធីបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រលាញ់នេះ
?
ទាក់ទងទៅនឹងពិធីបុណ្យនៃក្ដីស្រលាញ់នេះមានមតិ
លេចឡើងខុសៗគ្នាជាច្រើន ។ តាមអ្នក ឯកទេសមួយចំនួនបានលើកឡើងថា
ពិធីបុណ្យនេះមានប្រភពចេញពីលោកសាំង វ៉ាឡេទីន (Saint Valentine)
គឺជាជនជាតិរ៉ូមមួយរូបដែលបានទទួលរងទុក្ខទោសដោយសារតែលោកមិនព្រម
លះបង់ចោលភាពជាគ្រឹស្ដសាស និក ។ លោកសាំង វ៉ាឡេទីន
បានបាត់បង់ជីវិតនៅចំថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ឆ្នាំ២៦៩ នៃគ្រឹស្ដសករាជ
គឺត្រូវនឹងថ្ងៃដែលជនជាតិរ៉ូមប្រារឰពិធីរំលឹកដល់ទេពធីតាហ្សូ
ណូដែលជាទេពធីតាតំណាងស្ដ្រី និងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ តាមរឿងព្រេងក៏បាន
និយាយដែរថា លោកវ៉ាឡេទីន គឺជាបព្វជិត ជន
ជាតិរ៉ូមនៅអំឡុងសតវត្សរ៍ទី៣នៃគ្រឹស្ដសក
រាជ ។ នៅពេលនោះចក្រភពរ៉ូមស្ថិត នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ដែលមិនបាន ទទួលការគាំទ្រពីប្រជារាស្ដ្រឡើយ ។ លោកវ៉ាឡេទីន ក៏ដូច មនុស្សម្នាជាច្រើនទៀតដែរ មិនពេញចិត្ដនឹង របបគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ទេ ពីព្រោះគេចាត់ទុកថា របបគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ពោរពេញទៅដោយភាព ឃោរឃៅ និងការបង្ហូរឈាម។
រាជ ។ នៅពេលនោះចក្រភពរ៉ូមស្ថិត នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ដែលមិនបាន ទទួលការគាំទ្រពីប្រជារាស្ដ្រឡើយ ។ លោកវ៉ាឡេទីន ក៏ដូច មនុស្សម្នាជាច្រើនទៀតដែរ មិនពេញចិត្ដនឹង របបគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ទេ ពីព្រោះគេចាត់ទុកថា របបគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ពោរពេញទៅដោយភាព ឃោរឃៅ និងការបង្ហូរឈាម។
ព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ចង់រៀបចំឱ្យ
មានកំលាំងទ័ពដ៏ធំមួយ ។ ហេតុនេះទ្រង់ សង្ឃឹម ថា
បុរសជនជាតិរ៉ូមនឹងស្ម័គ្រចិត្ដចូលបំរើកង ទ័ព ។
ការរំពឹងទុករបស់ទ្រង់មិនសមដូចព្រះ រាជបំណងឡើយ
ពីព្រោះមនុស្សប្រុសយ៉ាង ច្រើនមិនចង់ធ្វើសង្គ្រាមឡើយ ដោយហេតុថា
ពួកគេមិនចង់ចាកចេញពីប្រពន្ធកូន គ្រួសារ
និងមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់ពួកគេ។
ដោយហេតុនេះហើយទើបធ្វើឱ្យព្រះចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ខឹងសម្បា
យ៉ាងខ្លាំង និងនាំឱ្យទ្រង់ឈានទៅមាន
គំនិតឆ្កួតៗគឺការបង្កើតច្បាប់មិនអនុញាតឱ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍តទៅ
ទៀតឡើយ ។ មនុស្សម្នាទាំងឡាយយល់ឃើញថា ច្បាប់ថ្មីរបស់ព្រះចៅ
អធិរាជក្លូឌីយូសទី២មានភាពឃោរឃៅណាស់ ហើយពួកគេយល់ថា
ច្បាប់នេះមិនសមហេតុ ផលឡើយ ។ ហេតុនេះប្រជាជន
មិនគាំទ្រដល់ច្បាប់នេះឡើយ ។ ច្បាប់នេះ
មិនអនុញាតឱ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញលោកសាំង វ៉ាឡេទីន
ដែលជាបព្វជិតបានជួយរៀបមង្គលការឱ្យគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនគូដោយ
ស្ងាត់ៗ ។
ចូរអ្នកនឹងស្រមៃមើលពិធីមង្គលការមួយដែលធ្លាប់តែអ៊ូរអរអធិកអធម
បែរជាត្រូវ ធ្វើដោយលួចលាក់នៅក្នុងបន្ទប់តូចមួយដែលមានតែកូនកំលោះ
កូនក្រមុំ និងបព្វជិតសាំងវ៉ាឡេទីន
និងក្រោមពន្លឺភ្លើងទៀនតូចមួយប៉ុណ្ណោះ
និងត្រូវបួងសួងក្នុងសំលេងស្ងាត់ៗ ហើយក្នុង
ខណៈពេលដែលមានសំរឹបជើងពួកកងទ័ពចូលមក
តើលោកអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា? នេះពិតជាគួរឱ្យភ័យខ្លាចមែន។
លោកសាំង វ៉ាឡេទីន បានជួយរៀបចំ
មង្គលការឱ្យគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនគូ ។
តែនៅយប់មួយខណៈពេលលោកកំពុងតែរៀបចំមង្គល
ការឱ្យគូស្វាមីភរិយាមួយគូស្រាប់តែពេលនោះលោកឮសូរសំលេងជើង
របស់ទាហានចូលមក ។ គូស្វាមីភរិយាថ្មីនោះត្រូវបានលោកសាំង
វ៉ាឡេទីនជួយឱ្យគេចខ្លួនផុតពីការតាមចាប់របស់ទាហាន ។
តែផ្ទុយទៅវិញខ្លួនលោកផ្ទាល់ត្រូវបានទាហានចាប់ខ្លួន
ហើយបញ្ជូនគាត់ចូលក្នុងពន្ធនាគារ ។ ទាហានទាំងនោះបានប្រាប់គាត់ថា
ទោសកំហុសរបស់គាត់នឹងត្រូវប្រហារជីវិត ។
បើទោះបីលោករស់នៅក្នុងគុកក៏ដោយ ប៉ុន្ដែលោកសាំងវ៉ា ឡេនទីន
បានព្យាយាមធ្វើឱ្យជីវិតមានភាពរីករាយ
មិនតែប៉ុណ្ណោះមានមនុស្សជាច្រើនបានចូលមកសួរសុខទុក្ខគាត់នៅក្នុង
គុកទៀតផង ។ មនុស្សម្នាទាំងនោះបានយកផ្កា និង
សំបុត្រមកដាក់នៅតាមមាត់បង្អួចក្នុងបន្ទប់គុករបស់គាត់ ។
ពួកគេទាំងនោះសុទ្ធតែចង់បញ្ជាក់ថា ពួកគេក៏មានមនោសញ្ចេតនាដែរ ហើយ
ពួក គេស្រលាញ់លោកសាំង វ៉ាឡេទីន ខ្លាំងណាស់ ។ ក្នុងចំណោមអ្នកមកសួរសុខទុក្ខគាត់ក៏មាននារីម្នាក់ដែរ ដែលជាកូនរបស់ឆ្មាំយាមគុក ។ ឪពុករបស់នារីម្នាក់នោះបានអនុញាតឱ្យនាងចូលទៅមើលលោកសាំង វ៉ាឡេទីន នៅក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងដោយផ្ទាល់ ។ ជួនកាលអ្នកទាំងពីរបានអង្គុយជជែកគ្នារាប់ម៉ោងទៀតផង។ នារីម្នាក់នេះបានជួយធ្វើឱ្យលោកសាំង វ៉ាឡេទីន មានស្មារតីរឹងប៉ឹងឡើង ហើយនាងយល់ឃើញថា ទង្វើរបស់លោកជាទង្វើត្រឹមត្រូវដែលហ៊ានប្រឆាំងនឹងព្រះ ចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ និងបានជួយរៀបមង្គលការស្ងាត់ៗឱ្យមនុស្សទាំងឡាយ ។ នៅថ្ងៃដែលលោកសាំង វ៉ាឡេទីន ទទួលមរណភាពគាត់បានបន្សល់ទុកសំបុត្រមួយសន្លឹកសំរាប់មិត្ដរបស់គាត់ គឺនារីម្នាក់ដែលជាកូនឆ្មាំយាមគុក ។ លោកបានសរសេរនៅលើសំបុត្រនោះថា «សេចក្ដីស្នេហាពីមនុស្សជាទីស្រលាញ់» ។
ពួក គេស្រលាញ់លោកសាំង វ៉ាឡេទីន ខ្លាំងណាស់ ។ ក្នុងចំណោមអ្នកមកសួរសុខទុក្ខគាត់ក៏មាននារីម្នាក់ដែរ ដែលជាកូនរបស់ឆ្មាំយាមគុក ។ ឪពុករបស់នារីម្នាក់នោះបានអនុញាតឱ្យនាងចូលទៅមើលលោកសាំង វ៉ាឡេទីន នៅក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងដោយផ្ទាល់ ។ ជួនកាលអ្នកទាំងពីរបានអង្គុយជជែកគ្នារាប់ម៉ោងទៀតផង។ នារីម្នាក់នេះបានជួយធ្វើឱ្យលោកសាំង វ៉ាឡេទីន មានស្មារតីរឹងប៉ឹងឡើង ហើយនាងយល់ឃើញថា ទង្វើរបស់លោកជាទង្វើត្រឹមត្រូវដែលហ៊ានប្រឆាំងនឹងព្រះ ចៅអធិរាជក្លូឌីយូសទី២ និងបានជួយរៀបមង្គលការស្ងាត់ៗឱ្យមនុស្សទាំងឡាយ ។ នៅថ្ងៃដែលលោកសាំង វ៉ាឡេទីន ទទួលមរណភាពគាត់បានបន្សល់ទុកសំបុត្រមួយសន្លឹកសំរាប់មិត្ដរបស់គាត់ គឺនារីម្នាក់ដែលជាកូនឆ្មាំយាមគុក ។ លោកបានសរសេរនៅលើសំបុត្រនោះថា «សេចក្ដីស្នេហាពីមនុស្សជាទីស្រលាញ់» ។
ក្រោយមរណភាពរបស់លោកសាំង វ៉ាឡេទីន
ពាក្យនៅក្នុងសំបុត្រនោះត្រូវបានគេចាត់ទុក
ជាលិខិតស្នេហាសំរាប់ផ្ញើទៅឱ្យមនុស្សជាទីស្រលាញ់នៅក្នុងថ្ងៃ
បុណ្យនៃសេចក្ដីស្រលាញ់នេះ។ លោកសាំង វ៉ាឡេទីន បានទទួលមរណភាព
នៅចំថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ឆ្នាំ២៦៩ នៃគ្រឹស្ដសករាជ ។
សូមបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងសង្គមរ៉ូមបុរាណ
ប្រជាពលរដ្ឋតែងតែឈប់សំរាកនៅថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ
ដើម្បីប្រារឰពិធីបុណ្យរំលឹកដល់ទេពធីតាហ្សូណូដែលជាទេពធីតាតំណាង
ឱ្យស្ដ្រី និងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ នៅក្នុងពិធីបុណ្យ
គេបានសរសេរឈ្មោះក្មេងស្រីក្រមុំនៅលើក្រដាសតូចមួយ
រួចហើយដាក់ក្នុងក្អមមួយ ។
បន្ទាប់មកគេឱ្យក្មេងប្រុសកំលោះចូលទៅចាប់ឈ្មោះក្មេងស្រីក្រមុំ
នៅក្នុងក្អមនោះ ។
បើចាប់បានឈ្មោះនារីក្រមុំណាមួយក្មេងកំលោះម្នាក់នោះត្រូវចាប់
ដៃគូជាមួយនារីក្រមុំម្នាក់នោះនៅក្នុងពិធីបុណ្យនេះ ។
នេះជាពិធីដើម្បីធ្វើឱ្យក្រមុំកំលោះលួចប្រតិព័ទ្ធគ្នាទៅវិញទៅ
មក និងឈានទៅមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ក្រោយពីលោកសាំង វ៉ាឡេទីន
ទទួលមរណភាពទៅគណៈគ្រប់គ្រង
វិហារគ្រឹស្ដសាសនានៅទីក្រុងរ៉ូមដំបូងបានខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បី
យកថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ
ដាក់ជាថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដើម្បីជាកិត្ដិយសរំលឹកដល់លោក
សាំង វ៉ាឡេទីន ។
ដូចនេះប្រពៃណីបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រលាញ់បានចាប់ផ្ដើមមានតាំងពីសម័យ
ចក្រភពរ៉ូមបុរាណមកម្លេ៉ះដោយគ្រាន់តែពីមុនមរណភាពរបស់លោកសាំង
វ៉ាឡេទីន គេធ្វើពិធីបុណ្យនេះដើម្បីរំលឹកដល់ទេពធីតាហ្សូណូ
និងក្រោយមកបានក្លាយទៅជាValentine’s Day ។
រីឯការប្រារឰពិធីបុណ្យត្រូវបានរៀបចំធ្វើ
ខុសប្លែកៗពីគ្នាទៅតាមប្រទេសនីមួយៗ ។ ជា
ឧទាហរណ៍នៅប្រទេសអង់គ្លេសកាលពីប៉ុន្មាន រយឆ្នាំមុន
គេបានស្លៀកពាក់ឱ្យកូនក្មេងតូចៗឱ្យដូចមនុស្សជំទង់យ៉ាងដូច្នេះ
ដែរ ក្នុងឱកាសពិធីបុណ្យនៃសេចក្ដីស្រលាញ់នេះ។
ពួកក្មេងទាំងអស់នោះបានចេញទៅដើរច្រៀងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនូវ
ចំរៀងមួយបទដែលមានទំនុកថា «Good morning to you, Valentine, Girl your
locks as I do mine... Two before and three behind. Good morning to you,
Valentine.» ។ រីឯនៅប្រទេសវែលវិញ គេបានឆ្លាក់ពាក្យ «Love»
នៅលើស្លាបព្រាឈើ
បន្ទាប់មកគេបានយកស្លាបព្រាឈើនោះប្រគល់ឱ្យមនុស្សជាទីស្រលាញ់
ទុកជាអំណោយសំរាប់ថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ។ រូបភាព «បេះដូង កូនសោ និងរន្ធសោ»
គឺជារូបភាពដ៏គួរឱ្យចូលចិត្ដដែលត្រូវបានគេឆ្លាក់នៅលើ
ស្លាបព្រាដែលនេះមាន ន័យថា «អ្នកមិនចាក់សោបេះដូងនោះឡើយ»។
នៅមជ្ឈឹមសម័យគេឱ្យយុវជន និងយុវតី
ចាប់យកឈ្មោះពីក្នុងចានមួយដើម្បីរកមើលថា
តើនរណាជាមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់ពួកគេ ។
ពួកគេត្រូវដាក់ឈ្មោះនេះនៅលើដៃអាវក្នុងរយៈពេលមួយសបា្ដហ៍ ។
ការបំពាក់រូបភាពបេះដូងនៅលើដៃអាវរបស់យុវវ័យសព្វថ្ងៃនេះមានន័យថា
ដើម្បីផ្ដល់ភាពងាយស្រួលដល់មនុស្សដទៃស្វែងយល់ពីអារម្មណ៍របស់គេថា
តើគេកំពុងមានអារម្មណ៍បែបណា?
ចំណែកនៅតាមប្រទេសមួយចំនួនក្មេងស្រីក្រមុំៗតែងតែទទួលបានអំណោយ
សំលៀកបំពាក់ពីមនុស្សប្រុសណា ម្នាក់
។ប្រសិនបើនារីម្នាក់នោះរក្សាទុកអំណោយសំលៀកបំពាក់នេះ
នោះមានន័យថា នាងនឹងយល់ព្រមរៀបការជាមួយបុរសម្នាក់នោះ។ កៅអីស្នេហា
គឺជាកៅអីដ៏ធំមួយដែលដំបូងឡើយ
គេផលិតឡើងសំរាប់ឱ្យនារីស្លៀកពាក់សំលៀកបំពាក់ធំអង្គុយ ។
តែវេលាក្រោយមក
កៅអីស្នេហាត្រូវបានផលិតឡើងបែងចែកជាពីរផ្នែកក្នុងទំរង់ជាអក្សរ
«S»។
កៅអីនេះអាចឱ្យគូស្នេហ៍អង្គុយជាមួយគ្នាបានតែមិនមែនអង្គុយកៀក
គ្នាពេកនោះឡើយ ។ ក្រៅពីនេះនៅមានជំនឿមួយទៀត
គឺតំរូវឱ្យលោករកនឹកឈ្មោះ
មនុស្សប្រុសស្រីចំនួនប្រាំទៅប្រាំមួយនាក់ដែលលោកអ្នកមានបំណងចង់
រៀបការជាមួយ។ បន្ទាប់មកគេតំរូវឱ្យលោកអ្នកមូលមែកដើមប៉មជ្រុះអស់ ។
លោកអ្នកនឹងត្រូវរៀបការជាមួយមនុស្សដែលលោកអ្នកសូត្រ
នៅពេលដែលមែកប៉មជ្រុះអស់ ។ ជំនឿមួយទៀតទៅលើផ្លែប៉មគឺថា
ប្រសិនបើលោកអ្នកពុះច្រៀកផ្លែប៉មជាពីរពាក់កណ្ដាល
ហើយចាប់ផ្ដើមរាប់គ្រាប់ប៉មនៅខាងក្នុងផ្លែប៉មនោះលោកអ្នកនឹងដឹងថា
លោកអ្នកនឹងមានកូនស្មើចំនួនគ្រាប់ផ្លែប៉ម ។
មួយវិញទៀតថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ គឺជាថ្ងៃដ៏ ពិសេស
និងមានអត្ថន័យណាស់ក្នុងការជូនផ្កា កុលាបទៅឱ្យមនុស្សណាម្នាក់ ។
ផ្កាកុលាប មានច្រើនពណ៌ និងមានអត្ថន័យរៀងៗខ្លួនទៅតាមពណ៌នីមួយៗ
។
តើលោកអ្នកកំពុងត្រៀមជូនផ្កាកុលាបទៅឱ្យមនុស្សជាទីស្រលាញ់ណា
ម្នាក់មែនឬទេ?តើលោកអ្នកមានដឹងអំពីអត្ថន័យរបស់ផ្កាកុលាបដែលលោក
អ្នកបំរុងនឹងជូននោះហើយឬនៅ? បើមិនទាន់ដឹងទេ
ចូរស្វែងយល់ជាមួយយើងខ្ញុំ ។
បើលោកអ្នកជូនផ្កាកុលាបពណ៌ក្រហមមានន័យថា លោកអ្នកកំពុងប្រកាសថា
«ខ្ញុំស្រលាញ់អ្នក ឬបងស្រលាញ់អូន ឬអូន ស្រលាញ់បង»។
ជាទូទៅផ្កាកុលាបពណ៌នេះ តំណាងឱ្យសេចក្ដីស្នេហាបែបមនោសញ្ចេតនា
និងស្ថិតស្ថេរឥតប្រែប្រួល ។ ចំណែកកុលាប
ពណ៌លឿងមានន័យថាលោកអ្នកចង់បញ្ជាក់ពីមិត្ដភាព និងសេរីភាព
ដូច្នេះលោកអ្នកមិនគួរប្រគល់ផ្កាកុលាបពណ៌លឿងនេះទៅឱ្យមនុស្សដែល
លោកអ្នកស្រលាញ់ និងចង់រស់នៅជាមួយគេនោះឡើយ។
ប៉ុន្ដែផ្កាកុលាបពណ៌លឿងនេះមានតំលៃណាស់សំរាប់ផ្ញើជូនដើម្បីអបអរ
សាទរដល់អ្នកទើបរៀបការថ្មីថ្មោងអ្នកទើបបញ្ចប់ការសិក្សា មិត្ដភក្ដិ
និងអ្នកម្ដាយថ្មី ។ រីឯកុលាបពណ៌ផ្កាឈូក
គឺគេប្រើសំរាប់បញ្ជាក់ពីភាពរម្យទម សុភាពរាបសា និងការដឹងគុណ
តែចំពោះផ្កាកុលាបពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលព្រាលៗវិញ
គឺបញ្ជាក់ពីភាពសប្បាយរីករាយ និងសុភមង្គល ។
ចំណែកឯផ្កាកុលាបពណ៌ផ្កាឈូកឆ្អៅ គឺចង់ថ្លែង «អំណរគុណ»ឬ «អរគុណ»
ចំពោះនរណាម្នាក់ ។ ចំពោះផ្កាកុលាបពណ៌សតំណាងឱ្យទំនុកចិត្ដ
និងទឹកចិត្ដបរិសុទ្ធ ។ តែបើលោក
អ្នកដាក់ផ្កាកុលាបចំរុះពណ៌គ្នាមានន័យថា «សូមខំប្រឹងតស៊ូឡើង»
ហើយបើលោកអ្នកដាក់ផ្កាកុលាបពណ៌សបញ្ចូលជាមួយផ្កាកុលាបពណ៌លឿងនោះ
បញ្ជាក់អំពីភាពចុះសំរុងគ្នា ។ តើលោកអ្នកសំរេចចិត្ដបានហើយ ឬនៅ?
No comments:
Post a Comment