ដោយ ហង្ស សាវយុត
2012-07-14
ពលការិនីមួយចំនួននៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី (Malaysia) មិនចង់បន្តធ្វើការងារនៅកន្លែងនោះទៀតទេ ដោយសារតែថៅកែវាយធ្វើបាប ក៏ប៉ុន្តែពួកគេមិនមានលទ្ធភាពអាចចាកចេញពីទីនោះបាន ដោយសារតែថៅកែ បានដកហូតលិខិតឆ្លងដែន និងគំរាមកំហែង។
ពលករឈ្មោះ ស៊្រុន ច័ន្ទណាង (អាវក្រហម) ដែលត្រូវក្រុមហ៊ុនដោះលែងឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ កាលពីថ្ងៃទី១១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១១។
ពលការិនីខ្មែរម្នាក់ឈ្មោះ ផាន លក្ខិណា បានទូរស័ព្ទពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ប្រាប់កាលពីរាត្រីថ្ងៃសុក្រ ទី១៣ ខែកក្កដា ថា ពួកគេកំពុងបម្រើការនៅក្នុងហាងធ្វើតៅហ៊ូមួយ ដែលមានផ្ទះលេខ ៦៦៤អែស នៃភូមិម៉ាឡាកាងប៊ឺគិតម៉ាឡាកឺ។ ពលការិនីដដែលបានប្រាប់តាមទូរស័ព្ទទាំងមានការភ័យខ្លាចថា ពួកនាងទៅបម្រើការនៅទីនោះរយៈពេល១ឆ្នាំ និង៣ខែហើយ។ កន្លែងធ្វើការនោះ គឺមានកម្មករទាំងអស់ចំនួន៥នាក់ ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានពលការិនីខ្មែរចំនួន៤នាក់ ឈ្មោះ សុឃីម សម្ភស្ស និងស៊ីណែត។ ពេលខ្លះពួកគេទាំងនោះ បានទទួលរងការធ្វើបាបពីថៅកែ។
ពលការិនី ផាន លក្ខិណា៖ «ថៅកែធ្វើបាបខ្ញុំណាស់ ពីម្សិលមិញវាយមិត្តភក្ដិខ្ញុំម្នាក់។ ថៅកែទិញបាយឱ្យពួកខ្ញុំដូចបាយឆ្កែស៊ី។ ធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ពេលព្រឹកធ្វើតាំងពីម៉ោង៦ និង៣០នាទី រហូតដល់ម៉ោង ២និង៣០នាទី។ ឡើងទៅងូតទឹកអីហើយ ចុះទៅក្រោមវិញធ្វើការទៀត។ ម៉ោង១២និង៣០នាទីយប់ ធ្វើការរហូតដល់ម៉ោង៣ ឡើងទៅលើដេក ដេកបានបន្តិចទេ។ គេធ្វើបាបដូចធ្វើអីខុសបន្តិច កាត់លុយ ហើយសម្ដីអាក្រក់។ បើនៅខ្មែរ ក្រុមហ៊ុនគេនិយាយថា ពួកខ្ញុំមកម៉ាឡេស៊ី ១ខែ គឺ២០០។ ពេលមកដល់ណេះ ថៅកែខ្ញុំប្រាប់ថា ១ខែគឺ១៥០ដុល្លារ ហើយខ្ញុំចង់ចេញពីនេះ គាត់អត់ឱ្យប៉ាសស្ព័រខ្ញុំទេ ឱ្យខ្ញុំចេញតែខ្លួន គឺគាត់ចង់ឱ្យប៉ូលិសចាប់ខ្ញុំ»។
ក្រុមពលករខ្មែរទាំងនោះត្រូវការជំនួយពីរដ្ឋាភិបាល និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដើម្បីជួយពួកគេឱ្យចេញផុតពីកន្លែងដែលភ័យខ្លាច។
អង្គការ ខារ៉ាម កម្ពុជា (CARAM Cambodia) ដែលតែងជួយដល់ពលករចំណាកស្រុក បានឆ្លើយតបបញ្ហានេះថា គេនឹងធ្វើកិច្ចសហការជាមួយអង្គការជាដៃគូ នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដើម្បីស្វែងរក និងជួយដល់ពលការិនីខ្មែរទាំងនោះ។
លោក មាស សាណែត អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីរបស់អង្គការ ខារ៉ាម កម្ពុជា បានមានប្រសាសន៍ថា អង្គការរបស់លោក នឹងស្វែងរកទីតាំងធ្វើការរបស់ពលការិនីខ្មែរទាំងនោះ ហើយនឹងចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់ដើម្បីជួយពួកគេ៖ «សំខាន់បើសិនជាមានលេខទូរស័ព្ទរបស់ផ្ទះថៅកែហ្នឹងមួយទៀត អាហ្នឹងយើងមានចំណាត់ការលឿន ប៉ុន្តែប្រសិនជាមានអាសយដ្ឋានដឹងច្បាស់ហើយ ក៏យើងអាចធ្វើការងារបានដែរ។ ខ្ញុំចំណាត់ការជាមួយដៃគូខ្ញុំ។ ស្រុកម៉ាឡាកា វារៀងឆ្ងាយបន្តិច ពីម៉ាឡេ»។
សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក (Adhoc) នៅប្រទេសកម្ពុជាធ្លាប់បានចេញរបាយការណ៍មួយ កាលពាក់កណ្ដាលខែមិថុនា ដោយបង្ហាញថា ពលករពលការិនីដែលចេញទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស នៅតែរងការធ្វើបាបពីម្ចាស់ផ្ទះបង្ខំឲ្យធ្វើការជាច្រើនម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃៗ ហួសកម្លាំង ដោយមានកម្មករខ្លះបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺរហូតដល់ស្លាប់ និងមានការកេងប្រវ័ញ្ចប្រាក់ឈ្នួលជាដើម។
សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក បានឱ្យដឹងថា ចាប់ពីខែមករា ដល់ខែមេសា ដើមឆ្នាំ២០១២ គេបានទទួលបណ្ដឹងសុំឲ្យជួយអន្តរាគមន៍ពីគ្រួសារពលករពលការិនីចំណាកស្រុកចំនួន១៤១ករណី។ ចំនួននេះបានកើនឡើងជាងប្រាំដងក្នុងរយៈពេលដូចគ្នា បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ២០១១ កន្លងទៅ។
កាលពីខែឧសភា លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ធ្លាប់បានអំពាវនាវដល់ប្រទេសសមាជិកអាស៊ានទាំង១០ ឱ្យប្រកាន់យកគោលការណ៍មនុស្សធម៌ និងច្បាប់ការងារ ដើម្បីគាំពារដល់ពលករចំណាកស្រុក នៅកន្លែងធ្វើការ ជៀសវាងការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សលើពលករនៅក្នុងប្រទេសជាសមាជិកអាស៊ានទាំងនោះ។ លោក ហ៊ុន សែន បានមានប្រសាសន៍ថា ពលករដែលមានជំនាញតិចតួច គប្បីត្រូវបានការពារសិទ្ធិ ស្របទៅតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អាស៊ានកន្លងទៅ។
បច្ចុប្បន្ន ប្រទេសកម្ពុជា គឺជាប្រទេសដែលនាំចេញពលករដ៏ធំមួយ ទៅកាន់ប្រទេសថៃ (Thailand) ម៉ាឡេស៊ី (Malaysia) កូរ៉េខាងត្បូង (South Korea) និងប្រទេសមួយចំនួនទៀត៕
No comments:
Post a Comment